had

گردشگری یا توریسم (Tourism) سفر به قصد لذت بردن یا کسب‌وکار است؛ همچنین به معنی تئوری و عمل سیاحت‌گری، تجارت، جذب، اسکان و سرگرمی گردشگران، و تجارت مرتبط به برگزاری تور است.

گردشگری شامل فعالیت هایی است برای افرادی که در حال سفر هستند و قصد اقامت در یک محلی به دور از خانه خود را دارند ،چه برای اوقات فراغت چه برای کسب و کار و یا اهداف دیگر.

متیسون(۱۹۸۲) گردشگری را به صورت زیر تعریف می کند:
گردشگری به حرکت موقت مردم به خارج از محل کار و زندگیشان و فعالیت هایی که در طول اقامت در آن مقصد می خواهند انجام دهند و همچنین امکاناتی که شرایطی را ایجاد میکند تا به خواسته هایشان برسند گفته می شود.

سازمان جهانی گردشگری (WTO) به‌طور خاص گردشگری را به‌عنوان ماندن در خارج از محیط معمولی خود برای یک سال یا کمتر برای اهداف تفریحی، یا 24 ساعت یا کمتر برای اهداف تجاری تعریف می‌کند.

صنعت گردشگری

گردشگری، صنعتی است که هم ظرفیت بالایی دارد و هم طرفداران پروپا قرص و مخصوص به خودش.امروزه روز گردشگری سهم بزرگی از فرهنگ و اقتصاد را به خود اختصاص داده است.گردشگری در چند دهه گذشته به یک قطب اقتصادی که به تقویت اقتصاد بسیاری از کشور ها کمک می کند تبدیل شده است.

انواع گردشگری

انواع مختلفی از گردشگری وجود دارد و این موضوع تا حد زیادی به سلایق و ترجیحات شما برمی‌گردد.

گردشگری داخلی

گردشگری داخلی شامل سفر‌های داخل کشور می‌شود و گردشگران از مرزهای بین‌المللی یا نقاط ورودی عبور نمی‌کنند. گردشگری داخلی برای به حداقل رساندن فقر، تقویت زیرساخت‌ها، تقویت رشد اقتصاد و ایجاد اشتغال فواید زیادی دارد، ضمن این‌که برای افراد بیشتری در دسترس است و با هزینه‌های کمتر نیز می‌تواند از آن بهره برد.

گردشگری تجاری

این نوع گردشگری شامل سفر برای اهداف کاری و حرفه‌ای است. گردشگری تجاری نقشی حیاتی در بخش گردشگری دارد. زیرا گاهی اوقات، افراد برای اهداف تجاری بیش از یک سال از محیط معمولی خود دور می‌مانند و حتی تعطیلات خود را در آنجا می‌گذرانند.

گردشگری بین‌المللی

سفر به خارج از کشور نیاز به ویزا و پاسپورت دارد و به آن گردشگری بین‌المللی می‌گویند. این نوع سفرها معمولا برای افراد کمتری در دسترس هستند اما جذابیت‌های خاص خودشان را هم دارند.

اکوتوریسم یا انواع بوم گردشگری

این نوع گردشگری در سال‌های اخیر در کل جهان به‌شدت افزایش داشته است و روزبه‌روز نیز محبوب‌تر می‌شود. درواقع دلیل به وجود آمدن این نوع گردشگری نیز حفاظت بهتر از منابع طبیعی در جهان است. 

مفهوم اصلی اکوتوریسم یا همان گردشگری پایدار این است که صنعت سفر باید شیوه‌های سازگارتر با محیط‌زیست را اتخاذ کند، از میراث طبیعی و فرهنگی یک مقصد محافظت کن و از جوامع محلی حمایت کند.

گردشگری ماجراجویی

گردشگری ماجراجویی سفر یک فرد از مکانی به مکان دیگر برای جستجوی ماجراجویی‌ها و فعالیت‌های تازه است. این شکل از گردشگری در میان گردشگران جوان و افرادی که دوست دارند مناطق دورافتاده را کاوش کنند، مشهورتر است

گردشگری سلامتی

گردشگری سلامت بخش مهمی از گردشگری از دوران باستان بوده است. این گردشگری عمدتاً آن دسته از گردشگرانی را جذب می‌کند که می‌خواهند سلامت خود را بازیابند. گردشگری سلامتی به شما کمک می‌کند تا از شر استرس روحی و سلامتی خلاص شوید.

گردشگران مشکلات سلامتی خود را با انجام فعالیت‌های جسمی، روحی یا روانی بهبود می‌بخشند. در سرتاسر جهان، مقاصد زیادی وجود دارد که برای بهبود سلامتی محبوب هستند. چشمه‌های آب گرم، مناطق خوش آب‌وهوا و به‌دوراز آلودگی روستایی و… از مقاصد معروف برای این گردشگران محسوب می‌شوند.

گردشگری زیارتی و معنوی

زیارت یا سیاحت معنوی زمانی است که شخصی به دلایل معنوی یا مذهبی به مکان‌های دیگر سفر کند .

گردشگری معنوی به‌نوبه خود به حمایت از فعالیت‌های فرهنگی محلی و صنایع‌دستی کمک می‌کند و باعث ایجاد اشتغال و درآمد می‌شود. سفر برای حج، رفتن به کربلا، مشهد و… سفرهای سیاحتی زیارتی یا معنوی محسوب می‌شوند.

گردشگری حیات وحش

گردشگری حیات وحش سفر افراد به نقاط مختلف برای مشاهده و تعامل با حیات وحش، گیاهان و جانوران در زیستگاه طبیعی خود است. سافاری، بازدید از مرکز نجات حیوانات، دیدن دلفین‌های آزاد و… نمونه‌هایی از گردشگری حیات وحش هستند. در هر کشوری مناطق حفاظت‌شده مخصوص، پارک‌های حیات وحش و باغ‌وحش‌هایی وجود دارد که مردم می‌توانند از آن‌ها بازدید کنند.

گردشگری فرهنگی

گردشگری فرهنگی سفر فرد برای یادگیری و شرکت در جشنواره‌ها، آیین‌ها و فعالیت‌های فرهنگی محلی دیگر است. این نوع گردشگری بیش از یک فعالیت تجاری است، زیرابه گسترش فرهنگ، سنت‌ها، تنوع و غنای جوامع بومی به سایر نقاط جهان کمک می‌کند.

گردشگری روستایی

در این دسته گردشگر اوقات فراغت خود را در روستاها یا محلات کوچک می‌گذراند. بازدیدکنندگان می‌توانند برنامه‌ای برای بازدید از منطقه روستایی برای چند روز یا چند ماه ترتیب دهند.

به‌خصوص مسافران انفرادی می‌توانند از آن مکان‌ها دیدن کنند تا با مردم محلی معاشرت کنند و از سکوت و زیبایی روستا لذت ببرند.

در علم فیزیک تعریف انرژی به این صورت آمده است؛ توانایی به حرکت درآوردن، تغییر در ماده و انجام کار را انرژی می‌گویند. مقدار انرژی هرچیز، به معنای ظرفیت انجام کار آن است.

در فیزیک، انرژی (به فرانسوی: Énergie) (از واژه یونانی ἐνεργός، به معنی فعالیت، عملیات) یا کارمایه، خاصیت کمیتی است که به شکل انجام کار یا حرارت یا نور در یک شیء یا سامانه فیزیکی دیده می‌شود.

انرژی، کمیتی بنیادین است که برای توصیف وضعیت یک ذره، شیء یا سامانه به آن نسبت داده می‌شود.

اهمیت انرژی

انرژی در حیات اقتصاد صنعتی جوامع، نقش زیربنائی را ایفا می‎كند، به این معنا كه هرگاه انرژی به مقدار كافی و به موقع در دسترس باشد توسعهٔ اقتصادی نیز میسر خواهد بود.
نگاهی به معضلات گذشته نشان می‎دهد كه همواره رقابت‎های بزرگی در سطح جهانی بر سر تصاحب انرژی وجود داشته است چرا كه امنیت ملی و پایداری نظام‎های حكومتی تا حد زیادی در گرو دسترسی به این بستگی دارد.

ویژگی های انرژی :

1. انرژی نه ایجاد می‌شود و نه از بین می‌رود بلکه کاملا پایدار است.
2. از شکلی به شکل دیگر تغییر می‌کند.
3. قابلیت انتقال دارد.

انواع انرژی 

انرژی به طور کلی به دسته تقسیم میشود :

۱-جنبشی ۲- بتانسل

انرژی دارای انواع گوناگونی است:

• الکتریکی:انرژی حاصل از جریان‌های الکتریکی
• شیمیایی:به انرژی ذخیره شده در بین ملکول‌ها و اتم‌های یک ماده شیمیایی گفته می‌شود.
• حرارتی:این انرژی را با نام گرمایی نیز می‌شناسیم که نشان دهنده اختلاف دما بین دو جسم است.
• الکترومغناطیسی:نام دیگر این انرژی تابشی است که از نور و امواج مغناطیسی بوجود می‌آید.
• هسته ای: انرژی حاصل از تغییر هسته اتم یا واکنش بین هسته‌ها را انرژی هسته‌ای می‌نامیم.
• مکانیکی:انرژی بوجود آمده بر اثر حرکت اجسام که معمولا مجموعی از انرژی جنبشی و پتانسیل است.
• صوتی:انرژی حاصل از امواج صوتی
• یونش:”نوعی انرژی است که الکترون ها را به هسته اتم، یون یا مولکول خود متصل می کند.”
• کشسانی
• گرانشی: جاذبه میان دو جسم که از جرم آن‌ها حاصل می‌شود.

کسب و کار یا بیزینس (Business) عبارت است از کسب درآمد یا کسب درآمد از طریق تولید یا خرید و فروش محصولات (مانند کالاها و خدمات).همچنین عبارت است از «هر فعالیت یا بنگاهی که برای کسب سود وارد شده است».

انواع ساختار کسب و کار

1. مالکیت یگانه (sole proprietorship):
   • به‌طور پیش فرض مؤسس یک کسب و کار مالک تمامی آن است و مسئولیت تمامی بدهی‌ها و مالیات‌ها هم به عهدهٔ مالک است.
2. شرکت تضامنی (general partnership)
   • اگر سود و زیان کسب و کار در میان عده ای از شرکای تجاری تقسیم شود به آن شرکت تضامنی گفته می‌شود. به‌طور پیش فرض همهٔ شرکا سهم یکسانی در مدیریتِ کسب و کار و سود و ضرر دارند. در صورت زیان سایر دارایی‌های شرکا (که در این تجارت سرمایه‌گذاری نشده‌است) نیز مورد خطر قرار می‌گیرد.
3. شرکت سهامی (corporation)
   • سهامی عام (common stock):سهامداران به ازای هر سهم مالک یک رای برای انتخاب اعضای هیئت مدیره می‌شوند و هیئت مدیره هم مسئول نظارت بر حسن ادارهٔ شرکت است.
   • سهامی ممتاز(Preferred Stock):
     1. این سهام یک سود معین را همواره پرداخت می‌کند مگر اینکه شرکت زیان ده شود
     2. سهامداران ممتاز نسبت به سهامداران عام برای مالکیت دارایی‌های شرکت در اولویت هستند.
     3. سهامداران عام سود سهام خود را زودتر دریافت می‌کنند.
4. مشارکت محدود(Limited partnership)
   • نوعی شرکت است که در آن مدیران شرکت به دودستهٔ شرکای عمومی (General partners) و شرکای محدود (Limited partners) تقسیم می‌شوند.
   • شرکای عمومی مسئولِ مدیریت کسب و کار هستند، در حالی که «شرکای محدود» صرفاً سرمایه گذاران منفعلی هستند که در مدیریت نقش چندانی ندارند.
   • در این مدل از کسب و کار، شرکای عمومی مسئول تمام بدهی‌های تجارت هستند و در صورت نیاز سایر دارایی‌های آن‌ها نیز باید برای جبران زیان صرف شود. در حالی که شرکای محدود فقط سرمایه‌گذاری خود را از دست می‌دهند.
5. شرکت مسئولیت محدود(limited liability company)
   • نوعی ابر شرکت است که در آن اعضای شرکت مالک آن هستند اما مدیریت شرکت به عهدهٔ یک یا چند مدیر است. در صورت زیان فقط سرمایهٔ اعضا مورد تهدید قرار می‌گیرد و خطری متوجه سایر دارایی‌های آن‌ها نیست.

سلامت از نظر سازمان جهانی بهداشت «حالت رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی است و نه صرفاً فقدان بیماری و ناتوانی».

در طول زمان تعاریف مختلفی برای اهداف مختلف به کار رفته است.

سلامتی را می توان با تشویق فعالیت های سالم، مانند ورزش منظم بدنی و خواب کافی و با کاهش یا اجتناب از فعالیت ها یا موقعیت های ناسالم، مانند سیگار کشیدن یا استرس بیش از حد، ارتقا داد.

از عوامل مؤثر بر سلامت به دلیل انتخاب های فردی است مانند اینکه آیا باید در یک رفتار پرخطر شرکت کرد یا خیر، در حالی که برخی دیگر به دلایل ساختاری، مانند اینکه آیا جامعه به گونه ای تنظیم شده است که دسترسی افراد را آسان تر یا دشوارتر کند.

سلامتی در فرهنگ احساس تندرستی و شادابی است و همچنین تناسب اعضای مختلف بدن با یکدیگر.

مؤلفه‌های زندگی سالم

عوامل جسمانی

• عوامل ژنتیکی
• تغذیه سالم: سبزیجات، شیر، میوه‌ها و غیره.
• محیط زیست سالم: هوای پاک، آب پاکیزه، خاک نیالوده، نور کافی و غیره.
• محیط امن برای تن: جامه کافی، گرما، سرپناه و غیره.
• خواب کافی: داشتن زمان کافی برای استراحت و آسایش.
• داشتن رابطه خوب با پیرامونمان (برای نمونه با دوستان و هم‌کاران)
• شرایط سالم کاری، برای نمونه: (نبود ترس و فشار مزمن در محل کار)

عوامل روحی-روانی

• عشق: توانایی دوست داشتن و محبوب کسی/کسانی بودن
  • داشتن شریک زندگی، فرزند، خانواده و اطرافیان
  • دوستی ، مردم‌داری، مهارت های اجتماعی
• توجه به خود، اعتماد به نفس
  • موفقیت و به رسمیت شناخته شدن از سوی دیگران، دریافت واکنش‌های مثبت از سوی دیگران (بازخورد)
• امنیت  و آرامش: حس امنیت اقتصادی، اجتماعیٔ سیاسی و …، حس امنیت روحی در مورد مفهوم زندگی
• آزادی :آزادی بیان ،آزادی عقیده ه و آزادی عمل غیره.
  • خلاقیت: فعالیت‌های آفرینش‌گرانه و بازی‌ها
• وابستگی :
  • وابستگی به شریک زندگی، دوستان یا دیگران
  • قابلیت دعوا و آشتی
  • تجربه کردن و خاطره‌های باارزش

علم اقتصادشاخه‌ای از علوم اجتماعی است که به تحلیل تولید، توزیع، مصرف کالاها و خدمات می‌پردازد.

به‌طور کلی علم اقتصاد علم تخصیص بهینه منابع محدود به نیازهای نامحدود است.

کانون توجه دانش اقتصاد بر این است که عوامل اقتصادی چگونه رفتار و تعامل می‌کنند و اقتصادهای مختلف چگونه کار می‌کنند.

اقتصاد بر رفتار و تعاملات عوامل اقتصادی و نحوه عملکرد اقتصادها تمرکز دارد.

انواع اقتصاد :

در این راستا، یک تقسیم‌بندی اولیه کتاب‌های پایه‌ای اقتصاد:

۱-اقتصاد خرد ۲-اقتصاد کلان

اقتصاد خرد آنچه را که در اقتصاد به عنوان عناصر اساسی در نظر گرفته می شود، از جمله عوامل و بازارها، تعاملات آنها و نتایج تعاملات تجزیه و تحلیل می کند. نمایندگان فردی ممکن است شامل خانوارها، شرکت ها، خریداران و فروشندگان باشند.

اقتصاد کلان اقتصاد را به عنوان سیستمی تحلیل می‌کند که در آن تولید، مصرف، پس‌انداز و سرمایه‌گذاری با هم تعامل دارند و عوامل مؤثر بر آن: اشتغال منابع نیروی کار، سرمایه و زمین، تورم ارز، رشد اقتصادی و سیاست‌های عمومی که بر این عناصر تأثیر می‌گذارند.

موضوع علم اقتصاد

موضوع اقتصاد عبارت است از: ثروت (کالاها ،خدمات و منابع) از حیث چگونگی تولید ،توزیع،مصرف آن. مقصود از «ثروت» جنبه مالی و ارزش کالاها و خدمات است، نه جنبه عینیت اموال؛ بنابراین ثروت از نظر ارزشمند بودن و مالیت موضوع اقتصاد است.

انواع اقتصاد در کشور ها

۱-اقتصاد آزاد

۲- اقتصاد بسته

۳- اقتصاد مختلط

مدیریت عبارت است از اداره سازمانها اعم از اینکه یک تجارت، یک سازمان غیرانتفاعی یا یک ارگان دولتی . این علم مدیریت منابع کسب و کارها، دولت ها و سایر سازمان ها است.

مدیریت شامل فعالیت های تنظیم استراتژی یک سازمان و هماهنگی تلاش های کارکنان یا داوطلبان آن برای دستیابی به اهداف آن از طریق استفاده از منابع موجود مانند منابع مالی، طبیعی، فناوری، اختیارات تخصیص یافته و منابع انسانی است.

تاکنون، تعاریف متعددی برای مدیریت ارائه شده‌است. برخی از مهم‌ترین تعاریفی که ارائه شده، به قرار زیر است:

• هنر انجام کار به وسیله دیگران یا تفویض کار
• فرایندی که طی آن تصمیم‌گیری در سازمان‌ها صورت می‌پذیرد.
• انجام وظایف برنامه‌ریزی، سازماندهی، رهبری، هماهنگی و کنترل
• علم و هنر هماهنگی کوشش‌ها و مساعی اعضای سازمان و استفاده از منابع برای نیل به اهداف سازمانی
• بازی کردن نقش رهبر، منبع اطلاعاتی، تصمیم‌گیرنده و رابط برای اعضای سازمان^[۱]
• مجموعه‌ای از عملیات آگاهانه و مستمر برای موفقیت یک سازمان می‌باشد.
• مدیریت عبارتست از عملی که به‌صورت آگاهانه و مستمر انجام می‌شود و به سازمان شکل می‌دهد.

مدیریت از دیدگاه کارکردی

مدیریت از دید کارکردی، شامل وظایفی همچون برنامه‌ریزی، تصمیم‌گیری، سازماندهی، نوآوری، هماهنگی، ارتباطات، رهبری، انگیزش و کنترل می‌گردد.

این نوع تعاریف از مدیریت اگر چه با کمی و کاستی یا فزونی‌هایی در واژه‌های بیان‌کنندهٔ وظایف روبروست، اما به نظر روان‌تر از تعاریفی است که می‌کوشند مدیریت را محصور به یک ویژگی خاص نمایند یا ارزش فلسفی خاصی به مفهوم بیفزایند.

بااین‌حال، تعاریف متعدد از مدیریت با توجه به کارکردهای آن از سوی محققانی چون فایول یا گیولیک دارای تفاوت‌هایی است که به‌سادگی نمی‌توان از آن‌ها گذر کرد. آنچه واضح است علم مدیریت هنوز نتوانسته‌است تعریف خود را مدیریت کند.

وظایف مدیریت

چهار وظیفه اصلی مدیریت وجود دارد که مورد پذیرش قرار گرفته است: برنامه‌ریزی، سازماندهی، رهبری و کنترل.

این کارکردها در ایجاد، اجرا و تحقق اهداف سازمانی با هم کار می‌کنند.

 چهار عملکرد مدیریت را می‌توان فرآیندی در نظر گرفت که در آن هر عملکرد بر اساس عملکرد قبلی ساخته می‌شود. برای موفقیت، مدیریت باید چهار وظیفه اصلی مدیریت را به ترتیب مناسب دنبال کند.

مدیران ابتدا نیاز به تدوین برنامه دارند، سپس منابع خود را سازماندهی و مسئولیت‌ها را بر اساس برنامه به کارکنان محول می‌کنند، سپس دیگران را برای اجرای کارآمد برنامه هدایت و در نهایت اثربخشی برنامه را در حین اجرا ارزیابی می‌کنند و هرگونه تعدیل لازم را انجام می‌دهند.

• برنامه‌ریزی
• سازماندهی
• رهبری
• کنترل کردن